Jabbari, A., Safari, P., Falaknaz, F., Weijer, J. (2011). The Adaptation of English Initial Clusters by Persian Learners. Journal of Teaching Language Skills, 30(4), 59-76. doi: 10.22099/jtls.2011.371
Ali Akbar Jabbari; Parvin Safari; Farane Falaknaz; Jeroen van de Weijer. "The Adaptation of English Initial Clusters by Persian Learners". Journal of Teaching Language Skills, 30, 4, 2011, 59-76. doi: 10.22099/jtls.2011.371
Jabbari, A., Safari, P., Falaknaz, F., Weijer, J. (2011). 'The Adaptation of English Initial Clusters by Persian Learners', Journal of Teaching Language Skills, 30(4), pp. 59-76. doi: 10.22099/jtls.2011.371
Jabbari, A., Safari, P., Falaknaz, F., Weijer, J. The Adaptation of English Initial Clusters by Persian Learners. Journal of Teaching Language Skills, 2011; 30(4): 59-76. doi: 10.22099/jtls.2011.371
The Adaptation of English Initial Clusters by Persian Learners
3M. A., Theoritical Linguistics Teacher Education College of Yazd
4Professor Shanghai International Studies University
Abstract
This study presents an overview of the different strategies that Persian learners of English employ to deal with initial clusters. While vowel epenthesis appears to be the most widespread repair strategy to conform such clusters to Persian phonotactics, the location of the epenthetic vowel varies. In this paper, we investigate two approaches that seek to explain the epenthetic site. The first of these, based on the Sonority Sequencing Principle, does not offer a plausible account, in particular with respect to the repair of s + sonorant clusters. The second approach, based on Fleischhacker (2001, 2005), argues that the epenthetic site is based on maximal perceptual similarity between input and output. An experiment with Persian listeners is reported which confirms the crucial role of perceptual similarity. Finally, we cast this approach into an Optimality Theory framework, which will be seen to make the right predictions for words with triconsonantal clusters.
سازگاری خوشه های بی واک آغازین زبان انگلیسی توسط فارسی زبانان
Authors [Persian]
علی اکبر جباری1; پروین صفری2; فرانه فلکناز3; جرون ون دی وی جر4
Abstract [Persian]
این مطالعه روشهای متفاوتی که فرگیران فارسی‌زبان زبان انگلیسی در رابطه با خوشه‌های بی‌واک آغازین بکار می برند را مورد بررسی قرار می‌دهد. در حالیکه واکه افزودن رایج‌ترین شیوه‌ای است که فراگیران سعی در سازگاری خوشه‌های بی‌واک انگلیسی در ترکیب اصوات در زبان فارسی دارند، اما در این مقاله ما دو شیوه‌ای که سعی در توضیح جایگاه واکه افزودنی دارند را مورد تحقیق قرار می‌دهیم. اولین دیدگاه بر اساس اصل توالی رسایی است بویژه در مورد ترکیب صدای "s" با خوشه‌های رسایی است که توضیح قانع‌کننده‌ای ارائه نمی‌شود. دیدگاه دوم بر اساس نظر فلیش هکر (2001و 2005) است که اظهار می‌دارد واکه افزودنی حداکثر شباهت درک درونداد و برون داد شنیداری است. در یک آزمایش بر روی تعدادی از شنیداران ایرانی به اهمیت نقش تشابه درک شنیداری درون داد و برون داد پی برده شد. در نهایت ما بر اساس تئوری بهینگی جهت پیش‌بینی تلفظ درست کلمات خوشه‌های متشکل از سه عنصر بی‌واک می‌پردازیم.
Top